آفتاب که می تابد،

پرنده که میخواند،

و نسیم که می وزد،

با خودم می گویم؛

حتما حال دوستان خوش است که جهان این همه زیباست

افسوس که ایّام جوانی بگذشت

حالی نشد و جهان فانی بگذشت

مطلوب همه جهانْ نهان است، هنوز

دیدی همه عمر در گمانی بگذشت؟